پاها دارای چهار استخوان هستند (استخوان ران، کشکک زانو، درشت نی و نازک نی) و از سه ناحیه لگن و زانو و مچ خم می‌شوند. بعد از یک تصادف یا حادثه ممکن است هر یک از این استخوان‌ها شکسته شده و به دو یا چند قسمت تقسیم شوند. اگر استخوان شکسته شده (دیر جوش خوردن استخوان) از بیرون قابل رویت باشد به این شکستگی، شکستگی باز گفته می‌شود. در صورت شکسته شدن استخوان‌ها پا شما باید تمرینات فشرده‌ی خود را برای 3 الی 4 هفته متوقف کنید. با برطرف شدن تدریجی درد، شما نیز می‌توانید کم کم فعالیت بیشتری داشته باشید. حرکت داشتن، بخش مهمی از توانبخشی بعد از شکستگی استخوان‌های پا است و موجب می‌شود که شما فشار‌های کنترل شده ای به مفصل وارد کنید و از این طریق به بدن خود نشان دهید که چگونه استخوان‌ها را شکل صحیح ترمیم کند.
متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی به شما توصیه می‌کنند که بلافاصله بعد از آسیب ران یا ساق پا، تا مدت زمانی به پا خود استراحت دهید تا استخوان‌های شما به هم جوش بخورند که این کار ممکن است 6 تا 8 هفته طول بکشد. احتمال دارد قبل از آغاز دوره‌ی توانبخشی، حرکاتی را همراه با کمک انجام دهید تا از خشک شدن مفاصل و گرفتگی عضلات جلوگیری کنید. روش‌های به کار رفته در فیزیوتراپی برای توانبخشی بعد از شکستگی ران و ساق پا عبارتند از:
- ماساژ عمقی بافت‌ها که معمولا در محل تلاقی عضله تیبیالیس با ساق پا انجام می‌شود. بعد از این کار، عضلات تیبیالیس و ساق پا با ملایمت کشش داده می‌شوند.
- الکتروتراپی (TENS): در این روش از جریان الکتریکی برای القای داروی استروئیدی به بدن که به طور موضعی روی پوست زده شده است، استفاده می‌شود.
- درمان با اولتراسوند که اغلب به طور ترکیبی با داروی استروئید موضعی به کار می‌رود و در کاهش درد و التهاب موثر است.